Ik hoor het de lezer al denken: dienen Hula blijft maar doordrammen over het stomme onderwerp van de openbare toiletten. Volharden in de boosheid noemen ze dat!
Ik voel mij echter verplicht van eens te vermelden dat er wat reacties gekomen zijn op mijn vorige column, waar ik mijn beklag deed over het gebrek aan openbare plasplekken in Tielt. Zo meldde een lezer dat er een mannen-pissijn is aan de ingang van de Paterskerk ... en dat klopt ook ... maar dat was ik dus helemaal vergeten, al heb ik er vroeger ook nog mijn ding gedaan. En gelijk hoe: winkelende dames die in de Kortrijkstraat iets voelen opkomen zijn daar niks mee. Die kunnen wel (als het stadhuis gesloten is) eens tot aan de Eurohal wandelen en daar de toiletten gebruiken ... die daar ook regelmatig ontsmet worden, wist een attente lezeres mij te vertellen.
Zelf ben ik onlangs eens binnengesprongen in de stedelijke bibliotheek, want ook daar kan je gebruik maken van de toiletten... en van de gelegenheid wil ik profiteren om eens wat reclame te maken voor onze bib. Die is 's avonds open tot 19.30 uur en het personeel is er altijd zeer behulpzaam. Je kan er boeken en nu ook DVD's gratis ontlenen op een zeer gebruiksvriendelijke, digitale manier (met je identiteitskaart), je mag ze langer houden dan vroeger en materialen inleveren buiten de openingsuren kan via de inleverbus aan de ingang langs het Alexianenplein of de brievenbus aan de kant van de Lakenmarkt (en zelfs mijn Kazze-boek is daar terug te vinden!).
Iedere keer dat ik mijn auto parkeer aan de Eurohal denk ik nu hoopvol aan het moment dat we hopelijk in dichte drommen ons spuitje daar zullen mogen komen afhalen. Er staan wel altijd veel auto's op de parking, maar tegen dat de vaccinatie van het gros van de bevolking in gang zal schieten zal er wel niemand kwaad zijn om daarvoor een stukje te voet te gaan ... hoop ik toch. Want pas nadien zal het normale leven weer op gang komen, en ik hoop uit de grond van mijn hart dat we er klaar mee zijn tegen dat de Europafeesten er aan komen. Dat ik weer door dichte drommen volk over de markt mag wandelen, met luide muziek op de achtergrond en om de haverklap een bekende die een klapke wil slaan. Dan uiteindelijk met een bendeke op één van de vele terrasjes plaatsnemen en stilaan een beetje “verblijd in het hoofd” geraken, door dat streekbierke té veel. Jongens, meisjes wat verlang ik daarnaar, terwijl buiten de regen ongenadig tegen mijn vensterraam tikt.
Hopelijk zorgt ons stadsbestuur er tegen dan voor dat er voldoende van die plastieken WC kottekes in het stadsbeeld verschijnen (knipoog van Hula)