Op 12 mei 1986 werd, na ruim een kwarteeuw uitbating van de toenmalige dienst 900 door wijlen André en Clara Beggia, de uitbating van de dienst overgenomen door het Rode Kruis Tielt. Samen met het Sint-Andriesziekenhuis sloeg men de handen in elkaar en kwam een samenwerking voor de uitbating tot stand.
Wijlen André en Clara Beggia, hier op een foto van Ronny Neirinck uit 1986, baatten de dienst 900 uit. (Foto archief Ronny Neirinck)
Vrijwilligers van het Rode Kruis deden destijds de permanentie tussen 17u.30 en 7u.30 ’s morgens. Om de hulpverlening in de daguren te verzorgen, kon Rode Kruis Tielt rekenen op de medewerking van de directie, geneesheren en verpleegkundig personeel van het Sint-Andriesziekenhuis. Twee verpleegkundigen, aangevuld met collega’s uit de afdeling heelkunde en anesthesie, werden vrijgemaakt om de dienst te bemannen tijdens hun uren.
Deze bijzondere samenwerking werd de start van een nieuw verhaal voor de dienst 900 in Tielt.
Intussen werden de uren aangepast en doen de vrijwilligers van het Rode Kruis de permanentie dagelijks (week-, weekend- en feestdagen) tussen 18 uur en 7 uur. Tijdens de weekdagen, tussen 7 uur en 1 uur, kan worden gerekend op de bestaffing van de dienst 112 door een verpleegkundige en een beroepsambulancier van de Spoedgevallendienst van het Sint-Andriesziekenhuis. Tot slot, tijdens het weekend, staan een Rode Kruis-vrijwilliger, samen met een beroepsambulancier van het ziekenhuis, tijdens de daguren in voor de permanentie.
De samenwerking tussen de Tieltse Rode Kruisafdeling en het Sint-Andriesziekenhuis werd in 2019 herbevestigd, met onder andere de financiële steun van de steden en gemeenten uit de ruime regio Tielt. Dit betekende opnieuw de garantie voor het verdere bestaan van de dienst.
Foto GaWi
Goed anderhalf jaar na de start in 1986 veranderde de dienst 900 in de dienst 100 en evolueerde uiteindelijk naar de dienst 112.
In de beginjaren fungeerde de afdeling Tielt als testcase voor de zware opleiding ambulance. De scholing omvatte 60 uur opleiding en 40 uur stage op een spoedgevallendienst. Regelmatige bijscholingen vervolledigden de opleiding. De basis van een intens nationaal scholingstraject ambulancier werd hierbij gelegd.
Eind de jaren negentig werd het scholingstraject voor hulpverlener-ambulancier grondig gewijzigd. Het opleidingscentrum voor Hulpverlener-Ambulancier organiseert nu jaarlijks alle medische opleidingen binnen de vzw Wobra. De vrijwilligers volgen allen de basisopleiding hulpverlener-ambulancier (160 uur theoretische opleiding aangevuld met 36 uur stage op ziekenwagen en 16 uur stage op MUG-dienst). Verder volgt men jaarlijks permanente vorming van 24 uur. En dient elke ambulancier om de vijf jaar een gunstige beoordeling te bekomen bij een evaluatieproef om het brevet geldig te houden.
Een dienst 112 kan natuurlijk niet bestaan zonder een performante ziekenwagen ter beschikking te hebben. In de beginjaren werd een 100-voertuig geschonken vanuit de FOD Volksgezondheid. Maar eind de jaren negentig werd beslist om geen 100-wagens meer te schenken. Sindsdien staat Rode Kruis Tielt volledig in voor de aankoop en het beheer van de voertuigen. Gelukkig kon men doorheen de verschillende jaren rekenen op een financiële steun van de steden en gemeenten en van de Tieltse Service Clubs.
Naast een performante wagen moet ook materiaal worden aangekocht om conform te zijn met de regelgeving inzake de minimale inhoud voertuigen dringende medische hulpverlening. Waar in 1986 de ziekenwagen bestond uit een draagberrie, wat ontsmettings- en verbandmateriaal, wordt vandaag uitgerukt met – bij wijze van spreken – een half ziekenhuis. De ziekenwagen is onder andere uitgerust met de laatste snufjes op gebied van reanimatie en traumabehandeling.
De goede uitrusting van de ziekenwagen was en is natuurlijk mede te danken aan de steun van de steden en gemeenten en het Sint-Andriesziekenhuis.
In 2001 werd beslist om een tweede 100-voertuig voor de ruime regio Tielt in te zetten in het circuit van de dringende medische hulpverlening. Deze tweede 100-wagen werd volledig bemand door vrijwilligers van de afdeling Tielt. Qua bestaffing bleek het doorheen de jaren een zware dobber. Het vergde een steeds grotere inspanning om de 2de 100-wagen bemand te krijgen. In 2014 werd dan ook definitief de stekker uit het tweede 100-voertuig getrokken.
De ziekenwagens in 2004. (Foto GaWi)
De nieuwe ziekenwagen in 2016. (Foto GaWi)
De toekomst wordt alvast uitdagend. Om de dienst 112 blijvend te kunnen bestaffen is er nood aan voldoende vrijwilligers, met de bekwaamheid van hulpverlener-ambulancier. Via terugkerende wervingscampagnes worden mensen warm gemaakt om zich in te zetten voor de dienst 112 en het huidige team van hulpverlener-ambulanciers te versterken.
Foto Firemunster.
Tegen eind 2022 zal het huidige 112-voertuig aan vervanging toe zijn. Begin 2021 is het ambitieus project gestart om een nieuwe ziekenwagen in dienst te nemen.
Alsook dient een vinger aan de pols te worden gehouden om te kunnen anticiperen op mogelijke veranderingen en evoluties in het landschap van de dringende medische hulpverlening.
“Ongetwijfeld zou 35 jaar dienst 112 Tielt geen succesverhaal zijn zonder de inzet van de vele vrijwilligers”, zegt Stefan Lambert, coördinator van de dienst 112 Tielt. “Vrijwilligers die zich belangeloos inzetten voor de medemens, voor de bevolking en voor de maatschappij. Vrijwilligers, die na hun professionele dagtaak, richting Sint-Andriesziekenhuis trekken om daar, minstens een keer per week, te logeren om de dienst 112 te verzekeren. Zij zijn zonder meer de mensen die dienst 112 uitbaten en waarmaken. Zij kunnen nooit geschiedenis zijn, maar zij zijn het heden en toekomst. Een onbeschrijfelijke inzet die meer dan een applaus en een geweldige dank je wel verdient.”
Foto Firemunster.
35 jaar geleden stond men wat onwennig tegenover het idee, riep de ingewikkelde organisatie twijfels op, maar algauw kon de dienst 900, 100 en finaal 112 Tielt zijn deugdelijkheid bewijzen. Zelfs na 35 jaar blijft het een succesverhaal. De dienst 112 Tielt is en blijft een meer dan betrouwbare partner binnen het landschap van de dringende geneeskundige hulpverlening.