In deze droevige Corona-tijden wil ik mij houden aan het moto: vooral positief nieuws brengen en schrijven over dingen die wèl nog leuk zijn.
Daarom wil ik nog even terugkomen op mijn vorige column over de oude en de nieuwe Sint-Anna kapel. Ik ben daar vorige week nog eens gepasseerd en heb enkele foto’s genomen, toen ik merkte dat het nieuwe camperterrein, dat aan de overkant van deze kapel gelegen is, nog altijd in gebruik is. Een hond en een motorfiets hielden er de wacht bij een eenzame mobilhome. Voor mij is dat mooi aangelegde terrein een symbool van de veerkracht om ervoor te zorgen dat er wel nog leuke dingen georganiseerd kunnen worden die volledig corona-proof zijn. Onze streek heeft daarbij bepaalde troeven te bieden die vroeger misschien te weinig aan bod kwamen. Onze mooie, heuvelende landschappen, het groen, de rust: allemaal zaken waar veel mensen nu veel meer oog voor hebben dan vroeger. Het doet mij dan ook een groot plezier dat ook de overheden dat ontdekt hebben, en dat er plannen gesmeed worden om bvb van die imposante aftakelende ruïne een modern uitkijkplatform te maken. We zullen er wel moeten voor zorgen dat we niet spreken van de Kutskapel, maar wel de juiste naam Koortskapel gebruiken … Vlamingen uit andere streken zouden dat wel eens een gore naam kunnen vinden 😊
Toerisme Vlaanderen heeft onlangs het kasteel van Poeke aangekocht, en als ze het slim aan boord leggen dan zijn er ongetwijfeld heel mooie opportuniteiten om van daaruit zaken te organiseren die de Leiestreek en het Brugse Ommeland volop in the picture zetten, waarbij de mooie Meikebossen en het Tieltse Poelberglandschap zeker aan bod moeten kunnen komen. Ik hoorde dat er in de streek al boeren zijn die ook plannen maken om een kampeerterrein in te richten, om “Farm-fun” activiteiten op te starten, enz.
Dat zovelen momenteel ook meedoen om griezel-spulletjes op te hangen om de kids een plezierige halloween zoektocht te bezorgen, de kaarsjes aan de ramen, … ik kan kan zo nog blijven doorgaan om aan te tonen dat het niet allemaal kommer en kwel hoeft te zijn dezer dagen. Ikzelf ben begonnen met een boek te schrijven (historische fictie) over de kanalen en rivieren in onze streek, waar Karel Zeilemans (Kazze) de hoofdfiguur uit mijn debuutroman weer in opduikt. De bedoeling is om na de winter met mijn “Verhalen van de Oude Kale” (vroegere naam van de Poekebeek) mijn steentje te kunnen bijdragen om nieuwe insteken te brengen omtrent de Tieltse Cuesta en alles wat daarmee samenhangt – wordt dus nog vervolgd.
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat ook jullie, mijn lezers, proberen van positieve toekomstplannen te smeden, want ooit komen er weer zonnige after-Coronatijden (Hula)