Ik zal wel de enige niet zijn die constant een dubbel gevoel heeft bij al wat de overheid ons momenteel voorschrijft. Soms ben ik kwaad op een aantal domme Corona-maatregelen en op de traagheid en de overdreven regilitis van de Belgische en Europese beleidsmakers. En soms prijs ik mij gelukkig dat er toch nog altijd politici zijn die kordaat aan het roer zitten van dit ingewikkelde land en deze woelige wereld. Moesten we de strijd tegen de pandemie overlaten aan alle roepers aan de zijkant, die het allemaal zoveel beter weten: we zouden er nooit uit geraken!
Goed dat er nog mensen opstaan die wèl beslissingen durven doorduwen, ook als is de tegenstand soms enorm. Op de sociale media wordt constant gif en kritiek gespuid en de strijd tussen de coronazi’s, de lockdownfanatici en de versoepelingsbrigade doet soms mijn haren ten berge rijzen .
In Tielt is het al geen haar beter: als er dan al eens iets nieuws beslist wordt, staat er direct een meute criticasters klaar om de nieuwe plannen af te schieten, bijvoorbeeld in verband met de nieuwe verplichte look van de caféterrassen. Ikzelf durf hier geen uitspraken doen of het nu een goed of een slecht idee is om alle horecazaken in Tielt op éénzelfde “zwarte lijn” te krijgen, en ook niet over het spel van meerderheid tegen oppositie in de Tieltse gemeenteraad. Wat ik wel weet, is dat er op plaatselijk vlak toch inspanningen gedaan worden om het leven aangenamer te maken. En soms heb ik ook de indruk dat het lokale niveau beter functioneert dan het nationale: de Dorpstraat werkt beter dan de Wetstraat. Kijk maar eens hoe snel het vaccinatiecentrum in de Eurohal er gekomen is. Tip top in orde … maar wel (bijna) geen vaccins te bespeuren - daar kunnen de lokale beleidsmakers echter niets aan verhelpen.
Weeral op de sociale media wordt er ook nogal een stukje afgezaagd omwille van de nieuwe verkeers- en parkeerregeling in de omgeving van de Eurohal, die er kwam omwille van de vlotte bereikbaarheid van de vaccinatie-locaties. Maar ook hier heeft men gedaan om goed te doen… al kan ik soms boos worden als ik merk hoe de al zo lang beloofde verbeteringen van het verkeers- en fietsbeleid in onze Europastad maar niet van de grond geraken. In een volgende aflevering van deze column wil ik daar nog wat dieper op ingaan, maar nu het lentezonnetje toch om de hoek komt piepen en de Coronavooruitzichten aan het beteren zijn wil ik positief afsluiten: als ik jou deze zomer eens tegenkom op een Tielts terras (’t zij zwart, rood of wit geluifeld) dan gaan we eens klinken op onze aller gezondheid hé … en hoe eerder, hoe liever ! (een toekomstige santé van Hula)